Eerste Indruk
Homas Tour is het spel waar voor mij alles mee begon. Als kind speelde ik het eindeloos – hele zomers lang, alsof ik zelf de Tour de France reed. Dat gevoel zit er nog steeds in als ik het speel. Het spel ziet er eenvoudig uit: kartonnen renners in houten voetjes en een groot bord, maar het ademt wielrennen.
De nostalgie speelt zeker mee, maar ook nu nog vind ik het leuk om te spelen. Het brengt meteen herinneringen boven én een beetje wedstrijdspanning.
Hoe Speelt Het?
Iedere speler heeft een team van vier renners en probeert zo slim mogelijk de etappe te winnen. Je gooit met dobbelstenen, maar je kunt ook speciale krachten inzetten om net dat extra duwtje te krijgen. Klimmen, dalen en kasseien maken het parcours afwisselend.
Wat het leuk maakt, is dat je moet kiezen wanneer je vaart maakt, wanneer je spaart, en wanneer je probeert iemand te volgen. Ja, er zit veel geluk in – maar het voelt niet alsof je zomaar overgeleverd bent aan de dobbelstenen. Met vier spelers komt het spel echt tot leven.
Eindoordeel
Wat Homas Tour precies zo leuk maakt is lastig te zeggen. Misschien is het het spel zelf, misschien zijn het vooral de herinneringen aan vroeger – eindeloze zomerdagen, spannende sprints en het gevoel dat je echt de Tour de France aan het naspelen was.
Zou ik het vandaag de dag nog aanraden? Absoluut. Aan iedereen die houdt van sportieve competitie, zonder dat het al te ingewikkeld hoeft te zijn. Je hoeft geen wielerfanaat te zijn om plezier te beleven aan de race, de actie en de kleine overwinningen onderweg.
Tegenwoordig komt Homas Tour veel te weinig op tafel, maar het heeft nog altijd een vaste plek – in mijn kast én in mijn hart.